...RÜYA...

kalemimin dilini kerpetenle kopardığım gece
Evimin duvarları ki dörtten büyük
Ve dört yanım dumanaltı
İçime çekmişim kaybolmuş bir aşkın tüten nefesini
Zaman kendini sabitliyor
Ve sen işte tamda bu anda bana
Düş ol ...
Ben sana düşüp kalkayım derken
Kıblem tersyüz ...
Sen bana rüzgar ol ...
Ben sana sararayım mevsim boyu
Adem aç elmesızlıktan ...
Sen bana
kavuşması imkansız geceler boyu
şişelerde hapsedilmiş duman ...
Ben cimri yalnızlığının arkasında
duvar gibi yıkılmaz bir nefesle
adını verip kaybolan ...
Sen bana esir ol bu gece
binlerce parçaya ayırıp gözlerini
hepsinde vurulup öleyim ...
Ben esrar olup
esrarengiz cinayetler işleteyim ...
Ve sonra uyanalım ...
Sen git(me)miş ol...
Ben kerpetende ki kanı temizleyeyim ...