Kar...Buz...Su...

Sen ...diyordu  kadın adama ...
Ne vakit gittin ,gerçek bir kışın yaz aldanmalarına
Göz yaşına dönüştü şehir...
Ardısıra  damlalar beyaza bürünürken ,ben yüksek penceremden çatılara bakıyordum...
Yükümü alıp hazırlandım ...
Dünden daha az güvenilir kilidi çeviremeyen anahtarı tahta saplı bıçakla değiştirerek ...
Adımımı attığımda sustu ...gökyüzü...
Karla kaplı çimenlerin sahteliğini ezeceğimden emin rüzgarlarla yürüdüm,
Benden önce edinilmiş izlerden sakınarak ...
Gün geceye karıştı...
Aynı gözlere bin defa baktım bir çikolata sıcağında ...
Sonra uzaktan sesin çıkageldi ...
Kara karışıyormuşsun , erken mevsimlerden kaçarak...
Başımı kaldırıp göğe baktım
Tüm yıldızlar bir olmuş gülümsüyorlar ...
AYAZ...
Beyaz şeffaflaşıyor ...
Gün kar olan  gece buza dönüşüyor ...
Bütün bu gerçek herhangi bir filmden bir kare olsaydı ,
Dudaklarımdan aynı cümle dökülürdü ...
" Kristal ...nasıl şahane bir silaha çeviriyor kendini ..."
Uzanıyorum ...
Gözlerim Düş'e yol alıyor ...
Gece buz olan sabaha su olacak  güneşle
Ve su herşey olmaya hazır artık ...
Su ...
Sana akmaya ...
Hazır...